E agora, primarias

144

Os nosos estudos inclúen moitos casos de partidos que se resisten ao cambio mentres están no goberno e logo acéptano bastante rápido unha vez estan na oposición. [...] esta decisión están tomada ou ben por partidos novos que aínda teñen que librar a campaña electoral ou por partidos xa existentes que acaban de sufrir un resultado electoral decepcionante. A campaña electoral decepcionante produce a percepción de necesitar unha revitalización do partido e un cambio na autoridade interna do mesmo, fóra do grupo parlamentario, cara o partido [grupo] extraparlamentario, ambos os cales deixan a terra fértil para os reformistas que busquen a influenza dos membros do partido nas políticas de liderado. 

Eduardo Madina, Pedro Sánchez e Jose Antonio Pérez Tapias.

O fragmento vén de Who Selects the Party Leader? un traballo realizado por William Cross e André Blais no que se denominan os cinco principais países de Westminster: Australia, Canada, Irlanda, Nova Zelanda e o Reino Unido; os cales comparten regras electorais e de partidos políticos. Nel, no ensaio, estudan un lapso de tempo que vai de 1965 e 2007, na procura de Quen escolle ao líder do partido? e a importancia destes procesos de selección, amais da relevancia do líder dentro do partido. Agora vexo na televisión aos candidatos dos PSOE e penso que o estudo chegou ás miñas mans, xusto a tempo.