104
As rutinas derivadas da produción en cadea, calquera que sexa o produto resultado da operación, provocan un deterioro do propio proceso creativo que acaba por esgotar a capacidade de inspiración, convertendo o acto de (neste caso) escritura nunha pauta cada vez menos cambiante, menos espontánea, pero que por descoido tamén pode acabar reproducindo erros, teimas, e mentiras.
Unhas das facianas menos visíbeis do traballo do xornalista, é aquela que ten que ver coa labor realizada na redacción (no espazo), onde o redactor adica horas e horas á escritura de pezas de forma mecánica e alienada. A historia, é, basicamente un alien. Un descoñecido, un Outro, para o xornalista, que acaba por ser experto no collage e en trans-frasear (dicir o mesmo, pero con outras palabras) notas de prensa chegadas de lugares onde se di de todo, menos a verdade.
Asi, das rutinas, das correas de transmisión, da transcrición da mentira, da conivencia do xornalista explotado, xorden as novas que se imprimen, radian e emiten cada día. E deste modo pensa a opinión pública que é opinión e que é pública, cando o que obteñen e información non fiábel, interesada, manipulada polas agullas de acupuntura do lobby empresarial, financeiro, agrario, sindical...
