O retiro dos libertarios apocalípticos

023

Imaxínanse que Rodrigo Rato, Amancio Ortega e Julio Fernández Gayoso decidiran ir vivir para o norte de África, e mercar unhas parcelas de máis de 4.000 hectáreas, coa idea de vendelas a compradores, que como eles, entenderan que o euro e o sistema monetario europeo e internacional estivera a cinco ou dez anos vista de colapsar?

Que considerasen que o capitalismo como modelo de produción estaba a piques de se esgotar no mundo occidental e que por iso decidiran coller os seus cartos, pistolas e mel orgánica e xubilarse en terras non arrasadas polo neoliberalismo, pero con idea de sementar o terreo para que este poda xerminar en terras fértiles?

Pois cambien vostedes aos empresarios e políticos españois por apocalípticos libertarios estadounidenses, e o norte de África pola costa Chilena, e teñen unha imaxe do que está a ocorrer moi preto de Valparaíso, nun lugar que denominaron Galt's Gulch (A Barranca de Galt), en referencia ao reduto montañoso do protagonista da Rebelión de Atlas, o bestseller de Ayn Rand, biblia do soño neoliberal estadounidense. E non é o único. A idea ao parecer xurdiu da man dun misterioso escritor de newsletters chamado Simon Black. O seu refuxio ten por nome Sovereign Valley Farm (A Granxa do Val Soberano) e está situado no sur de Santiago de Chile; nunha conferencia que organizou o ano pasado na capital chilena afirmaba que "aínda queda por vir moito máis caos", "será un fenómeno a nivel mundial; os Estados Unidos non poderán escapar del".

Premonitorio
Todo isto e máis, vén moi ben relatado nas primeiras páxinas do último número da Mother Jones, que chegou a semana pasada á miña caixa de correo. Se hai algún motivo —amais de practicar a lectura en inglés—, polo cal pago relixiosamente cada ano a miña subscrición a esta revista estadounidense, é por que o seu xornalismo de investigación baseado nas achegas dos lectores, en publicidade non invasiva, e algunha que outra reportaxe financiada por universidades, é que tende a ser premonitorio. Moitos dos problemas que se evidencian nos EUA adoitan ser noticias que meses máis tarde ocorren (se evidencian, se contan) na nosa parte do mundo.

E non é que os problemas coas inxeccións a presión de residuos tóxicos na terra, a actividade sísmica derivada do fracking, a investigación e utilización de enerxías máis limpas no exército, as crises financeiras, a excesiva robotización das transaccións bursatís, as graxas trans, o maltrato de animais nas granxas de produción... ocorresen primeiro alá, e despois aquí. O que pasa é que a inversión que se adica á investigación xornalística nos EUA é maior que a que realizamos nesta parte do mundo; e por iso estamos sempre á zaga, e nos temos que conformar con ver o que están a facer os que van en primeira liña.