Arterror

041 

—Pero, para que todo isto? A moza está morta. Para que mutilar o seu pobre corpo sen necesidade? Senón fai falla a autopsia, e non imos sacar nada, ningún beneficio para ela, nin para nós, nin para a ciencia ou o saber humano, para que realizala? Sería monstruoso. 

O fragmento, de tradución propia, corresponde a un capítulo do Drácula de Bram Stoker. Lucy, xace como durmida, pálida e aliviada ao ser liberada do demoníaco vínculo que o vampiro por antonomasia creara con ela. Deixouna ir, pero Van Helsing desconfiaba, e quería seccionarlle a cabeza e extraerlle o corazón, mentres o home que máis a quixera se mostraba reticente a deixar que tal atrocidade tivese lugar.

Lin a novela hai anos. Merqueina na desaparecida libraría de pontevedresa da Michelena, xunto cun ensaio titulado Filosofía del terror o paradojas del corazón do filósofo americano Noël Carroll, profesor (polo menos daquela) de Filosofía e Arte na Temple University de Pensilvania. O autor estuda a fascinación polo terror-arte, as súas implicacións psicolóxicas, creativas e socio-culturais. Verbo a noción de terro-arte e o plano emocional, formula unha interesante definición:

Tomando pé nesta explicación das emocións, estamos agora en posición para organizar estas observacións sobre a emoción do terror-arte. Asumindo que 'eu-en-tanto-que-parte-do-público' estou nun estado emocional análogo ao que se describe como o dos personaxes de ficción atacados por monstros, entón: estou eventualmente arte-aterrorizado por algún monstro X, poñamos Drácula, si e só si 1) estou en algún estado anormal de axitación sentida fisicamente (...) que 2) foi causado por a) o pensamento de que Drácula é un ser posible, e polos pensamentos avaliativos de que b) dito Drácula ten a propiedade de ser fisicamente (e tal vez moral e socialmente) ameazador nas formas descritas na ficción e que c) dito Drácula ten a propiedade de ser impuro, onde 3) tales pensamentos van normalmente acompañados polo desexo de evitar o contacto con cousas como Drácula.