3.11.2014

A exclusión dos subalternxs das reunións informais de toma de decisións

025
A posición da muller dentro das relacións de poder, en calidade desigual, no que ten que ver cas reunións de carácter informal onde, con normalidade, se toman decisións de carácter económico e político, é un problema de lenta resolución. A transformación, dende abaixo, dun sistema patriarcal é lenta; a consecución da igualdade legal (dende arriba) é difícil, amais de necesaria, pero a publicación dunha reforma, decreto ou lei non supón a conversión dunha sociedade, das súas costumes, prexuízos, estigmas, vicios e conviccións.

Por reunións informais refírome aos actos que debido a unha afinidade (suposta ou real) entre as partes —normalmente varóns, brancos e heterosexuais (ou, heteronormativos, é dicir, unha aparencia acorde ao que se considere como unha conduta normal e recta), amais de fundamentalmente conservadores nas formas e nos contidos— se realizan exentas de oficialidade, nunha contorna distendida, e que serven para afianzar e reforzar as relacións de poder existentes, comprobar afiliacións, e tomar decisións. É dicir, estamos acostumados a que se tomen decisións verbo o investimento de diñeiro, contratación de persoal e emprendemento empresarial, na sobremesa da terraza dun discreto restaurante.

A exclusión da muller deste tipo de citas informais é o que provoca un alto nivel de desigualdade nos postos de poder que esta ostenta. Lamentablemente en numerosas ocasións, vénse supeditadas ao macho ibérico e ou galaico, que as trata máis coma unha compañeira de camiño (por non usar palabras máis directas) que a como a guía do carro.

Na construción das estruturas que compoñen o tecido económico, social, político e cultural do mundo que nos rodea, tanto o xénero como a condición sexual xogan un papel fundamental. Se ben hai excepcións á regra, o home homosexual tamén é excluído de certos círculos onde os detentores do poder fan gala da súa heterosexualidade; as arquetípicas reunións de caza dos senadores, congresistas e empresarios estadounidenses, onde Dick Cheney lle disparou por accidente a un dos seus compañeiros, na cara, visita a bares de alterne, ou locais onde as mulleres bailan lixeiras de roupa. A excepción, nestes casos, pode cumprirse se o home homosexual (a pesares de que me gusta pouco a categoría, aceptemos polbo como animal de compañía, en aras da economía lingüística) aparenta non selo —de acordo coas convencións sociais do momento—, e aínda sen negar a súa condición sexual (outro vocábulo interesante...) non fala directamente das súas preferencias, intimidades ou experiencias de carácter homosexual. É dicir, non incomodar ao resto, por que unha cousa é ser marica, e outra moi diferente é ir por aí facendo gala do mariconismo. En definitiva, hai que ser, como escriben nos clasificados do xornais algúns anunciantes, discreto.

Captura de pantalla de www.realacademiagalega.org
Se chega o cambio, transformación ou conversión destes paradigmas de actuación, chegará dentro dun tempo imposible de estimar. Mais polo momento podemos comezar a decatarnos, e facer que a xente que nos rodea se decate, de que non hai conduta desviada e punible se esta non atenta contra a liberdade e integridade do Outro. Iso, dende abaixo. Dende arriba poderían dar exemplo e facer o que a Administración Obama, e equiparar a homofobia ao racismo. E a Putin mandalo a Madagascar. E xa de paso engadir ao diccionario electrónico da Real Academia da Lingua Galega a palabra homofobia. Grazas.

No hay comentarios:

Publicar un comentario



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...