A arrogancia dos vasalos do poder

037

Achégase o medio día mentres unha ducia de homes traxeados, xefes de mini-estados, camiñan polas rúas empedradas dunha cidade repleta de fíos condutores do poder. A influenza do mestre dos monicreques desprázase por uns cabos tan fortes como invisíbeis e ameaza con facer caer ao chan a aqueles que, ignorantes da súa existencia, avanzan contra a corrente.

Do seu coñecemento gozan algúns satélites que se alimentan da atmosfera que desprenden os astros nai, que os droga e os convence de que a súa forza gravitatoria é equiparable á do Sol. Deste xeito esquecen a súa condición de vasalos, cren asumir o mando cando o capitán se retira ao camarote, e a súa arrogancia, unida a unha necesidade de non lle fallar aos superiores, convérteos en especimes dunha ralea da que é mellor arredar.

(Notas a unha xornada dominical na cidade das burgas, e os pseudo-burgueses)