Procesos

039

Cando un se senta ante o ordenador —antes era a folla en branco— non sabe moitas veces do que vai a escribir. O proceso discursivo sérvenos para acadar conclusións particulares ás que doutra maneira non poderiamos ter chegado. O proceso é necesario, como a lectura. A cantidade de artigos que levo escritos dende o inicio do reto dos 365 días, son en gran parte leiras a monte. Cada día, cuestiónome se a profusión e dedicación na escrita, e a obriga de escribir acotío ten algún fin, ou se este fin está xustificado. Gustame pensar que é parte dun proceso inacabado, e que a única forma de saber como rematará é seguir publicando.

Enténdase por tanto que hoxe non escribín nada. Que isto, só e parte dun proceso e dunha necesidade escritora. Como quen fala durante horas, e espera que saia o Sol para deitarse, descansar, e ao día seguinte, seguir falando.