Un trol no tren

028

Trol é unha práctica (no inglés un tipo de pesca) que determinados usuarios da Internet, practican. A súa intención é comentar en blogs, foros ou temas de discusión, dun modo impertinente, groseiro ou intencionalmente terxiversante, para provocar reaccións de ira no resto de usuarios e desviar a atención do tema, e viralo nun ataque ad hominem que pouco ten que ver con acadar unha conclusión, mais crear conflito e estrés.

Por extensión a práctica acabou por denominar ao practicante, e hoxe en día, podemos falar de trols ou trolls na rede. Eles fan que unha ferramenta idónea que os media teñen para recibir información ou feedback instantáneo da súa audiencia, se converta nalgunhas ocasións (se hai unha falla de moderación por parte do administrador) nunha sarabiada de improperios que ben lle poden roubar a un parte do seu tempo, pois sen querer sentímonos airados ante certo de tipo de condutas que non buscan máis que o insulto fácil e gratuíto. Ás veces picamos e ante a impotencia de non poder ter unha discusión seria cara a cara, pretendemos refutar en poucos caracteres uns argumentos tan negativos como infundados. 

Ao respecto, recordo que nunha das cola boracións que realicei para o Galicia Confidencial, verbo da clausura do Furancho de Arte Contemporánea de A Peregrina, un usuario chamado galegoexiliado, comentara: "estos proiectos estanche ben pa unha noite de copas, pero o luns hai que volver ó mundo rea". Eu que non me quixen meter (por consello tamén do director do medio) simplemente peguei unha ligazón a unha entrevista que lle realizara a Ania González, chamada Os traballadores da Cultura, en clara reivindicación da consideración da labor de artistas, creadores, críticos e comisarios como un traballo máis, a pesares de que este particular trol viñese a insinuar o contrario. 

Non lle contestei, pero non puiden evitar pensar na resposta máis adecuada; esa que describise o esforzo e dedicación das persoas que traballaron arreo no FAC durante máis dun ano, con moi poucos cartos, tratando de facer realidade un proxecto que afectou, ao final e para ben, a unha comunidade necesitada de puntos de afinidade e encontro, sobretodo para combater certo de tipo de actitudes cainitas que non fan máis que furar un bote no que imos todos. É dicir, un traballo que, se ben, xurde como inciativa persoal e autorealizante, acaba por beneficiar de forma desinteresada ás persoas que o rodean.

Porén, os trols non son unha invención da Internet. Sempre estiveron entre nós. Hoxe no tren había un. Son deses que merecen un par de labadazas; son o motivo polo que sempre hai que ter uns bos auriculares. 

Tiña unha conversa cunha rapaza, na que desprestixiaba o traballo dos revisores, nunha linguaxe tan pobre que un pode evitar darlle unha resposta que posiblemente non chegaría a entender. 

Aínda así, un nunca deixa de sorprenderse do atrevida que se voleu a ignorancia.