 |
"Ya que el mundo adopta un curso delirante,
debemos adoptar sobre él un punto de vista delirante"
Baudrillard dixit | © Ricardart |
E cando cres que non tiveches
unha boa infancia non tes máis que pensar nos milleiros, senón millóns de nenos e nenas que deben crecen con pais fanáticos, ou sen eles, en zonas de guerra, de conflito, de terror, de horror, de mortes cada día, inesperados bombardeos, inesperados atacantes, inesperados inimigos que son veciños, que o foron e o deixan de ser, e cando pensas que non tiveches unha
boa infancia recordas que non tiveches que recoller lixo para poder sobrevivir, e que puideches ter unha educación, boa ou mal, e vivir nunha contorna, nun ambiente amable, tranquilo e de amizade e caras familiares que non tornarán ao día seguinte nunha caste de
bakemono enviado por un Deus malévolo que ansía sen descanso enviar dor e medo ás súas creacións, aqueles que creou para o seu
divertimento e para entreterse porque non tiña máis que facer mentres vivía el só, na súa nada, porque se el existe quen foi quen o creou a el? Que había antes de que el existise? Que había antes de que nós existísemos, o
noso Universo que comentan elegante, porque somos capaces de eliminar sempre do noso espectro todas aquelas formas, características e modos de feísmo, de a-legancia, pois da nosa concepción do mundo so daquelas partes que son preciosas ou coñecidas con amor queremos dar conta, o resto, aqueles que non cumpren polo que sexa os
preceptos da nosa comunidade son apartados, son Outro-cidados, son ostracidados, son perseguidos dende todas as maneiras que nos inventamos para afastalos da nosa casa, e non andes con aquel veciño que a súa familia non é boa, e non vaias xogar co neno do lado xa que a non che dará ningunha boa costume, pois as costumes ás que nos
acostuman son sempre as beneficiosas, as demais, as que queda lonxe da nosa traxectoria vital esixen un esforzo enorme, titánico, para seren comprendidas e a comprensión do que vive ao lado, ou quizais un pouco máis aló, nos leva moito traballo, debido a que primeiro debemos aceptar que todo o que sabemos ou algunha vez pensamos ter sabido, ha de deixar de ser absoluto e certo, e válido, e pasar a ser relativo, quizais nocivo, pero sempre escépticos, ou sensible ao
escepticismo, para deste modo, e sen desterrar das nosas leiras aos nosos queridos e queridas teremos que parármonos un momento no medio da rúa central da nosa vila, cidade ou mundo, para cuestionar todo sen deixarnos levar pola loucura do caos, da nada, da nada que din que foi o noso comezo, pois o comezo, cando sabemos que tivo lugar, sempre nos obriga a preguntar, que había antes, e se o ovo foi o primeiro, ou se foi a galiña.
Lorem ipsum,
laspus calami.
211
Entradas relacionadas:
No hay comentarios:
Publicar un comentario