Respectable Rosiña

058

Todo o mundo coñece a Rosiña, mais ninguén sabe quen é. Moitos son cos que atopa cada noite polas rúas empedradas de Compostela, entre luces de fanais, cunha cestiña na man, vestida para bailar unha muiñeira. Na súa vida, hai quen di, tivo que venderse para poder manter a unha prole afastada da racionalidade, prendida no mundo da droga. Tamén contan que segue a coidar dos seus fillos, a pesar de ter idade para consentir aos seus netos. Para axudala só lle hai que mercar unhas rosas, uns caramelos ou unha piruletas. Nunca teñen prezo, só a vontade.

Rosiña é unha persoa respectable. Quizais algún día lle fagan unha estatua, como ás Marías. Lamentablemente adoitan recoñecer aos respectables, cando finan. E logo convértenos en atraccións turísticas. Cousifican e ridiculizan a vida dos que non deixan de sufrir, sen sequera queixarse. Ela é respectable, pero día tras día as reverencias van dirixidas aos irrespectuosos, vaidosos e déspotas, en eventos de plástico e moqueta vermella; para aqueles aos que o pobo non adica senón malas verbas na intimidade das súas conversas familiares, ante a luz das cámaras todos loan e intentan agradar. 

Vai sendo hora de rematar cos protocolos estúpidos. De ser hipócritas. De evitar mirar aos que sofren e comezar a sinalar aos que impunemente xogan coas vidas de todos, coma se estiveran a botar os dados nun taboleiro de parchís.