050
el problema, por supuesto, no es el Sistema Democrático,son las
partículas vivas que componen el Sistema Democrático.
a la próxima persona que te cruces por la calle,
multiplícala
él o
ella por
3 ó 4 ó 30 ó 40 millones
y sabrás
de inmediato
por qué las cosas siguen sin funcionar
para la mayoría de
nosotros.
ojalá tuviese una cura para las piezas de ajedrez
que llamamos Humanidad...
nos han sometido a incontables curas
políticas
y todos seguimos siendo
tan idiotas como para esperar
que quien está por llegar
AHORA
lo curará casi todo.
conciudadanos,
el problema nunca fue el Sistema
Democrático, el problema sois
vosotros.
O poema vai asinado por Charles Bukowski, dentro de Los placeres del condenado. A súa lectura xurdiu na madrugada de hoxe, nun intento por romper co ruído dos bébedos sin cabeza, que, faltos de (in)consciencia, golpeaban latas e berraban "imos a putas!", baixo a miña fiestra. Eu quixen asomarme e dispararlles poemas, pero desistín.

En 1969 deixou de traballar nunha oficina de correos, pois un editor (John Martin) lle prometeu un soldo vitalicio de cen dólares mensuais. Contaba con corenta e nove anos e afirmaba que tiña dúas opcións "permanecer na oficina de correos e volverme tolo... ou quedarme fora e xogar a ser escritor e morrer de fame. Decidín morrer de fame".
Pola miña parte, espero, non tardar tanto tempo, en decidirme.
Para Toti, motivo e culpable deste artigo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario