Alfabetización en Código

135
Parece que o futuro vai a estar determinado por aqueles que saiban programar en código e aqueles que non. Os que dominen o coding e o resto dos mortais, que simplemente se comuniquen con letras e números xuntos en palabras, frases e parágrafos. Pode ser, non digo que non. Do mesmo modo que ata a chegada da Galaxia Guttenberg, a escritura non ocupaba máis que unha pequena parte do planeta, ter a capacidade xa non só de usar a tecnoloxía e as aplicacións dun iPad, mais de crear, de innovar, de inventar e de hackear novo software pode ser a insignia das útlimas xeracións do século vinte, e as que naceron no XXI. Pensen na nanobiotecnoloxía, eses diminutos robots de tamaño nanoscópico que poderán (se cadra) no futuro ser programados para destruires cánceres sen matar texido non enfermo. Pensen na arte, sempre na vangarda do pensamento rupturista, que xa hai anos fai uso das novas linguaxes informáticas na procura de innovadoras formas de expresión; pensen na primeira industrial cultural: os videoxogos, que fan máis cartos ca Hollywood, cun balance de 61 billóns de dólares anuais...