![]() |
Georg Lúkacs |
«Alguén morreu. E os sobreviventes afrontan a dolorosa e persistente pregunta da distancia eterna, o baleiro infranqueable entre un ser humano e outro. Non queda nada no que nos aferrar, pois a ilusión de entender a outra persoa aliméntase unicamente dos renovados milagres, as sorpresas anticipadas da compaña constante [...]. Todo o que unha persoa pode saber sobre outra é unicamente expectativa, tan só a potencialidade, só o desexo ou temor, que adquiren realidade unicamente como resultado do que acontece despois; e esta realidade disólvese tamén de inmediato para se converter en potencialidade [...].
A verdade, a formalidade da morte, é cegadoramente clara, máis clara que calquera outra cousa, talvez porque, unicamente a morte, coa forza cega da verdade, arranca a soidade dos brazos dunha posible proximidade —brazos sempre abertos a unha nova aperta.»
Ética posmoderna, Zygmunt Bauman citando unha pasaxe do primeiro ensaio de Georg Lukács.
No hay comentarios:
Publicar un comentario