115
Que sentido tería un concerto sen música, un libro sen palabras, unha exposición sen arte, un teatro baleiro de actores, un filme sen gravar, ou unha consellería de cultura, sen Cultura? Iría vostede un venres ao CGAC, a unha inauguración con nada que inaugurar? A mirar as paredes en branco? Anegarían os estadios de fútbol miles de persoas, a estar alí sentados durante unha hora e media mirando como crece o céspede? Irían os futbolistas a xogar de balde a cambio dunha promesa de visibilidade comercial, dunha recompensa hipotética no futuro? Coido que non.
Existe no para-mundo construído arredor da creación artística a presunción de que o artista non ten que necesariamente ser pagado polo seu traballo? Si. Podemos pagar o aluguer do taller, do local de ensaio, do piso, da sala de música, ou do teatro, con promesas e ilusións? Non. Hai, a pesares da crise, cartos para organizar e levar adiante, dende a administración pública, uns proxectos si, e outros non, dependendo de quen os propoña e a quen? Si. É a opinión pública consciente de que se deixamos de subvencionar a creación artística, se deixamos de pagar por ela, se deixamos de lado á Cultura, e nos metemos todos nun vórtice neoconservador, acabará por desaparecer o contido e, en consecuencia, converteremos os contedores en almacéns de venda ao por maior de produtos manufacturados en China en niveis de explotación que xamais toleraríamos no mundo occidental?
No hay comentarios:
Publicar un comentario