Das túas cinzas tiraron todo o bote, mais esqueceron as da túa consorte.
Agora ela espera taciturna a hora, da cremación.
No rexistro quedou ben definido como querías que fora todo aquelo orquestrado.
As instrucións para unha morte digna, titulaches, coma se puideses ver o futuro na túa televisión de plasma.
Non quixeron eles tirar do fío que te mantía enchufado artificialmente á vida.
Berraban uns que a vida é valiosa, aínda que sexa terrible.
Berraban que os asasinatos levan o nome dos non natos.
Berraban que non eramos quen de xogar a ser Deus.
Berraban que viñemos a sufrir, e que a paz xa atoparíamos baixo terra.
Berraban para non pensar.
Pensaban simplemente en berrar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario