Plan de Rescate (III) de 'Compro e Vendo Sangue' a 'S/T'

Español

Esta será a terceira e derradeira reportaxe sobre a exposición 'Plan de Rescate' que tivo lugar no espazo comercial eLEFANTE330, en A Coruña, o mes pasado. Co fin de evitar unha sorte de cadáver exquisito recomendo a lectura das entradas anteriores (I e II).

Sen máis dilación procederemos a mercar e vender sangue.

Compro e vendo sangue
É o título da obra que presentou Edu Valiña (Lugo, 1972) —actualmente técnico especialista en actividades culturais e didácticas na Fundación Granell—, na one day exhibition comisariada por María Marco. Consistente na documentación dunha acción, mostra en diversas fotografías o movemento da bandeira de España, deteriorada polo vento e as inclemencias do tempo, situada nun mastro no balcón dun concello do sur de Lugo.

Segundo o artista, a peza está relacionada coa identidade e o contexto, o título alude "ao persoal, neste caso aos homes-anuncio que se atopan no centro das cidades, anunciando a compra e a venda de ouro". "O símbolo nacional representa a sangue e o ouro, por iso a peza xoga co espectador para formularlle a pregunta: canto custa o teu sangue?"

A coherencia coa liña temática de 'Plan de Rescate' xustifícase coa situación que pretende conceptualizar a obra verbo do momento vital de moitos individuos que repensan o prezo da vida ante unha situación económica en extremo desfavorable; acentuada "polo excesivo bombardeo mediático de coacción do individuo nun contexto de crise global". Esta peza, afirma Valiña, "quere por en solfa ata que punto a crise económica está ligada con outros conceptos relacionados coa identidade e a propia concepción de país."

Che, grosso modo
Nunha das paredes situadas máis preto da entrada/saída do eLEFANTE330 permanecían encolados tres cartaces baixo o título A. grosso modo (en relación a unha publicación homónima). Segundo o autor, Misha Bies Golas, trátase dun panfleto en forma de rolo que contén 50 láminas de diferentes formatos e un paquete de cola para papel de parede, e que versan sobre "a xuventude rebelde, o problema das drogas e a crise de valores".

A obra pódese entender como a continuación doutra publicación sobre a crise de fe titulada A modo de conclusión, onde Bies traballa a partires da reapropiación de imaxes preexistentes outorgándolles un novo sentido crítico analizando a idea da morte de Deus, ou cuestións como "o sometemento á certeza dos propios valores".

Coreando o 15M
Seguindo o fío condutor que ten a crise económica como background expositivo, Marco Godoy (1986, Madrid) presentou a gravación da actuación do coro 'La Solfónica', titulada como Reclamar el eco. O proxecto pon en circulación as consignas que quedaron rexistradas nos cartaces e audios durante as acampadas españolas.

"Nesta ocasión, as frases que foron entoadas nas manifestacións son reproducidas harmonicamente por un coro de voces", son descontextualizadas e recontextualizadas no marco da exposición de 'Plan de rescate', fóra do seu ámbito habitual. Ademais da obra de Godoy que foi reproducida no eLEFANTE330, o coro 'Ludus Tonalis' realizou unha performance o día da inauguración na praza de Lugo de A Coruña

Infancia, peregrinación, defensa, cañón 

A contribución en fotografía correu a cargo de Juan Adrio (Pontevedra, 1971) e Vanesa Díez (Vigo, 1975) na forma de imaxe en branco e negro, —árida, taponada— titulada S/T (Apología de la infancia). 

Héctor Barrios por outra banda presentou un documento audiovisual denominado Peregrinación, José Manuel Vidal un Cañón dourado (máis información nuns días) e o Proxecto Socheo participou cun vídeo rescatado do esquecemento denominado Defensa da flota guardesa trala exclusión dos caladoiros protugueses. 

Trátase "da película da xornada de mobilización convocada pola Unión Sindical Local e CC.OO.-Comisións Mariñeiras contra a administración central española de Adolfo Súarez pola aplicación por parte de Portugal da protección dos seus caladoiros, de tal xeito que á flota de A Guarda, que viña faenando na plataforma continental de Portugal, tivo que deixar de facelo e a partires diso, saír á procura de novos caladoiros, no banco canario sahariano."

Sustento artificial
O artista Jorge Perianes (Ourense, 1974) fixo gala da súa capacidade para atraer a atención do espectador mediante a intervención no espazo cunha viga de metal (propias das obras, de construción) que sostiña unha pedra, aparentemente real e pesada, contra o teito do lugar de exposición. Segundo se afirma na reseña sobre a intervención realizada no pub Kunsthalle en Santiago de Compostela:

"Perianes traballa no espazo coma se fose un campo de minas. As súas esculturas-instalacións desvían a atención do espectador dos aspectos simplemente figurativos e aparentemente cómodos das súas imaxes cara unha idea de intervención como accidente, como trampa, como método de suspicacia ante a apariencia do real. O obxecto vólvese vital mentres asiste á representación do cotiá nun espazo escénico e teatral". 

Se ben non tiven ocasión de discutilo co artista, permítanme apreciar que a viga podería ser o home-muller contemporáneo que sustenta ao burócrata atemporal-pétreo, que deixou de ser animal político-social nalgún momento da historia, pero que deixou a pel de cordeiro posta. Hai tempo que se descubriu a fraude pero seguimos a sustentar o peso falso, por inercia.

Corolario (sic)
Hai máis dun mes que tivo lugar 'Plan de Rescate'. Comezou a primeira reportaxe no 2012 e remata agora, cando xaneiro xa cheira a poalla. Foi a miña intención dar pábulo do acontecido no eLEFANTE330 e deixar este e-documento como testemuño do mesmo.

Narra Fernando Savater na súa última novela, Los invitados de la princesa, como unha nai fala co seu irmán, preocupada por que a súa filla pasa demasiado tempo na Internet (a tradución é miña):

—Pero, por favor, Andrés, se viras esas páxinas da rede nas que pasa hora tras hora...
—Non me digas que a rastrexas ata o punto de meterte tras dela en pantanos virtuais?
—Só en sitios correntes, como Twitter ou Facebook, xa sabes, para facerme unha idea.
—Non os coñezo, só entro nos sitios da miña especialidade. Atopaches moita pornografía, irmanciña?
—Peor: moita estupidez.

Pola miña parte, aquí seguiremos, equilibrando a balanza.