A palabra plétora como tal
vén do grego πληθώρα, e hoxe en día (segundo a RAE)
fai referencia ao exceso de sangue ou doutros líquidos orgánicos no corpo ou
nunha parte del. É a abundancia en si mesma, e para María Marco pretende ser
unha enerxía e un catalizador á vez. A enerxía é precisa para aguantar na rede
e manter o proxecto. O catalizador quérese converter nunha ponte e nun punto de unión entre os creadores da escena
contemporánea, xa non só galega, senón tamén máis aló das montañas e alén
os mares.
Cholitas ás que lles vai a
loita libre, xestas que cobran vida animada e visitan a Cidade da Cultura, cunchas de vieira moi doces, desexos de
comunidade e alpinismo de trato máxico. Neste primeiro número de Plétora, ao
que se lle adxudicou o 0, interveñen, por citar algúns: Vanesa Díaz Otero, Emanuela Saladini, Amaya González Reyes, Ania González, María Magán,
Lois Patiño, Joan Morera...
Sairán ao ano tres edicións
on-line, aínda que están a barallar a posibilidade de facer un número impreso
anual. Será ista, a 0, a primeira que intentará ir, pouco a pouco, rematando
coa falta de respecto que, segundo a directora Marco, se lle mostra na nosa
sociedade á arte contemporánea; á que parece ser que aínda non se lle tomou
de todo en serio, pois seguen a tratar o contemporáneo como mero produto anecdótico a mercé do mercado informativo, e sempre e cando se lle ocorra a alguén meter a Don
Francisco Franco nunha neveira de Coca-Cola (¡viva Mediaset e a cultura casino!).
María Marco considera que
esta minusvaloración da arte
contemporánea se debe en parte a que en España saltáronse (por mor dunha
ditadura, que non foi por antollo) moitas das fases precisas para chegar ao que
hoxe se comprende coma arte contemporánea europea. "A arte tamén é
educación", afirma a directora, "é arte relacional, de comunidade e de
performance". Son, amongst
otras, algunhas das claves de Plétora, que pretende saír da peza obxectual
clásica, e amosar o que hai no outro lado, e facelo ademais en inglés, castelán
e galego. Unha gozada.
Inauguración perdida
Por motivos laborais non
puiden acudir á inauguración de Plétora o día 1 de Xuño no FAC Peregrina.
Foi toda unha pena pois, ao parecer, asistiron todos, e máis, dos artistas e
creadores que participan da primeira edición desta revista dixital; ata houbo
unha actuación tremendamente interesante con Lúa Gándara (vestida de princesa),
Juanma Lodo e Madamme Cell no que se deu en chamar Ópera Electrónica
"Barroca" (que hai quen dixo que tiñan que ir de cabeza para o
próximo Sónar).
Para que non vos enfadedes comigo por non ter documentos gráficos xa vos colguei as fotos que me pasaron
os organizadores do debut e ademais, e como premio de consolación, subo un
vídeo verbo da intervención de Diego Vites na Cidade da Cultura como "Ser
Xesta" (cuxa crítica podedes atopar aquí). É unha bizarrada algo
chapuceira (pola miña parte) pero quizais vos guste.
Abur. Stay tuned.
No hay comentarios:
Publicar un comentario